maandag 7 oktober 2013

Weerstaan

Afgelopen vrijdag waren David en ik op een feestje op een (rondvaart)boot. (Tja, ons soort mensen kom je niet tegen op een jacht,... :) )
Aangezien het een personeelsfeest was van het bedrijf waar David soms voor werkt bleef ik een beetje bij hem in de buurt. Ik heb dan even tijd nodig om mijn plekje te vinden en uit te vinden wie wie ook alweer is.
Er zat een vrouw schuin tegenover mij en ik kreeg de kriebels van haar.
Te geblondeerd krullend haar, haar kleding was, in verhouding tot wat de rest aan had, overdone, 12 cm hakken en een net-geen-anorexia-lijf.
David keek een paar keer haar richting uit. Tenminste, ik kon dat niet met zekerheid zeggen, maar het kon zomaar zijn dat hij naar haar keek. Hij keek vast naar haar. Zijn blik werd natuurlijk naar haar toe getrokken...
Op een gegeven moment stelde David voor dat we aan dek gingen kijken. Ik kon het niet laten om enigszins sceptisch te reageren met: 'Als dat je helpt om even niet naar haar te kijken..."
David reageerde verbaasd, hij keek niet naar haar, hij keek uit het raam om de omgeving te bekijken.
We gingen naar boven, keken uit over de Loosdrechtse Plassen, luisterden naar wat de kapitein aan wetenswaardigheden vertelde en genoten van het eten dat werd geserveerd. De bewuste vrouw verdween voor mij naar de achtergrond, zowel letterlijk, want ze was steeds niet dààr waar ik was maar ook uit mijn gedachten.
Een aantal uren later, zo tegen het eind van het feest, kwam David naar me toe en vertelde dat er een vrouw op de boot was waar hij de rillingen van kreeg.
Hij wees haar aan en het bleek dezelfde vrouw te zijn waar ik eerder die dag al de kriebels van kreeg.
Volgens David deed ze overdreven lacherig en flirtte ze met de mannen. Hij was, zo gauw hij met goed fatsoen kon, bij haar groepje weggelopen.
Ik vroeg David of hij vorig jaar ook rillingen van haar zou krijgen of dat hij toen vereerd was door haar aandacht en juist bij haar zou blijven en terug zou flirten.
Hij moest daar even over nadenken. Toen zei hij dat hij ongetwijfeld vorig jaar vereerd zou zijn door haar aandacht, maar dat hij niet wist of hij op haar flirtpogingen in zou gaan.
Nogmaals zei hij dat hij zich zo ongemakkelijk voelde bij haar in de buurt.
Ik was daar zo blij om! En eigenlijk moest ik er ook wel om lachen en kon het niet laten om David te plagen hiermee.
David is echt op de goede weg. Fijn om te weten dat hij nu het onderscheid kan zien in wat goede en slechte aandacht is.
Dit helpt mij zeker om meer vertrouwen in de toekomst te krijgen.

2 opmerkingen:

  1. Ha,
    Wat fijn voor je zeg, die openheid, een beetje humor en een stukje meer vertrouwen!
    Groetjes,
    Grace

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat er openheid is en zo groei in vertrouwen!!

    BeantwoordenVerwijderen