Datumgrens

Vorige week zondag was het precies een jaar geleden dat ik ontdekte dat David zich weer met andere vrouwen had bezig gehouden.
Die week ervoor had ik al aan hem gevraagd wat we met die dag zouden gaan doen. David vroeg wat ik wilde, maar ik wist het niet.
Nog steeds weet ik niet wat ik met die datum moet. Moet de vlag half stok omdat mijn leven toen zo ongeveer instortte, of hoog in de mast omdat dat het begin was van een nieuwe tijd?
Eigenlijk hebben we er niet meer over gesproken en de dag (een zondag) kwam eraan.
´s Morgens hadden we een doopdienst in een andere plaats. Leuk om een stel vrienden weer te zien en gezellig bij te kletsen.
´s Avonds kregen we vrienden op bezoek en de middag heb ik gebruikt om een cake te bakken en wat te rusten (want dat heb ik toch nog geregeld nodig).
En eigenlijk was die dag toen ineens om......
En eigenlijk heb ik er niets mee gevoeld. Was het gewoon een dag, zonder vlag.

Toen we afgelopen vrijdag bij de therapeut van David waren kwam dat nog ter sprake. 29 mei zou veel meer een dag zijn om te vieren omdat dat de dag was dat David toen ook emotioneel kon breken met zijn verslaving, maar eigenlijk heb ik ook niets met die datum.

Mijn trouwring heb ik nog steeds niet om en ik heb gevraagd of David mijn ring ´nieuw´ wil maken, wil laten bewerken door een goudsmid en mij deze ring op 21 juni 2014, als we 25 jaar getrouwd zijn, opnieuw om mijn vinger wil schuiven omdat we dan voor een nieuw huwelijk gaan.
Ook zou ik dan graag een ´nieuwe trouwfoto´ willen laten maken.

Heel voorzichtig begin ik steeds meer hoop te krijgen op de toekomst, hoewel ik ook nog steeds bang ben dat ik weer geconfronteerd ga worden met die stomme p*rn*grafie. (even de filters omzeilen :))

Blijf bij de dag Achinoam, blijf bij de dag!