Dit jaar ging alleen onze jongste dochter maar mee, dus om het voor haar ook een beetje aantrekkelijk te maken mocht haar neef, waar ze enorm goed mee op kan schieten, ook mee.
Die twee... Je zou willen dat je huwelijk zo is.
Ze snappen elkaar zonder woorden, begrijpen elkaar door elkaar aan te kijken, hebben over het algemeen dezelfde interesses. (Alhoewel neef (14) het wel een beetje stom vindt dat dochter (15) zoveel tijd in de badkamer nodig heeft.) Beiden hebben nog niet echt oog voor het andere geslacht en hun ideale vakantie bestaat uit in bomen klimmen, op rotsen klauteren, door een rivier struinen en wat geocaches zoeken, liefst in de wildernis. Nou, dat hebben ze gekregen.
We zaten met vriend Jonathan en zijn dochter en dochters vriendin in het huis van Jonathan. Jonathan vond het leuk om mij veel van de omgeving te laten zien. Ik was er al een jaar of 7 niet geweest. David in mei nog.
Hoewel ik het liefst een vakantie had zoals mijn 'retraiteweekje', bestaand uit lezen en slapen heb ik toch een fijne vakantie gehad. Het was ontspannen tussen David en mij. David genoot en was in zijn element, ondernam dingen met de kids zodat ik toch een paar uurtjes met een boek in de zon kon liggen.
De laatste dag zijn de kids met dochter en dochters vriendin een tocht door de rivier gaan maken. Dit gaf David en mij de gelegenheid om 'echt Tsjechies' te winkelen in goedkope kledingwinkeltjes te neuzen en bij glaszaken te snuffelen.
David houdt, zoals veel mannen, niet echt van winkelen, maar verzekerde mij dat hij het gezellig vond met mij. Dat was wederzijds.
Het was fijn, op vakantie te zijn. Weg van internet, telefoon... echt rust.
Nu thuis gaat alles eigenlijk weer snel zoals normaal.
Mijn lieve vriendinnen die mij zo enorm gesteund hebben heb ik een mail gestuurd met hoe het nu gaat. Wat een enorme lieve reacties krijg ik terug!!!
Wat heerlijk om zo'n netwerk om je heen te hebben.
Half juli heb ik mijn vergeving naar David kunnen
uitspreken. Vanaf dat moment merk ik ook dat ik minder vragen stel over details
met andere vrouwen, internet enzo. Daarin merk ik zeker herstel. Ik hoef
niet steeds meer te vragen, ik zoek minder op internet. Het geheel staat niet
meer prominent op 1 in mijn leven. Nog steeds heeft het een enorme impact en
komt het dagelijks in allerlei vormen in mij op. Een opmerking van David, een aansteker met een blote vrouw die ergens ligt, een gedachte of herinnering van mij, een
film. Maar er is in mijn hoofd en hart ook weer ruimte voor andere dingen en er
zijn nu zeker al uren achtereen dat ik er niet aan denk of mee wordt
geconfronteerd. Ik wacht nu op de eerste dag dat ik er helemaal niet aan heb
gedacht . Ik weet van de lotgenoten groep dat dat een keer gaat komen.
Over 10 maanden zijn we 25 jaar getrouwd...
Heb nog geen idee of en hoe we het gaan vieren....
Maar komt tijd, komt raad, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten